KARDELEN ÇİÇEĞİNİN HİKAYESİ
Kardelen Çiçeği
Nergisgillerden soğanlı bir bitkiyim. Kar doğayı beyaz bir örtü gibi örttüğü zamanlarda çiçek açabilirim. Bu özelliğimden dolayı bana kardelen derler, sizler bana kar çiçeği de diyebilirsiniz.Dünyanın bir çok yerinde doğal olarak yetişebilirim. Özellikle İngiltere, Amerika ve Doğu Akdeniz ülkelerinde yetişirim.
Genelde Mart ve Nisan aylarında çiçek açarım. Fakat güneşin kendini gösterdiği günlerde Ocak ve Şubat aylarında da çiçek açabilirim. Yapraklarım ince uzun, çiçeklerim çan biçimindedir ve rengim kar gibidir, beyazdır. Bahçe veya çevre düzenleme çalışmalarında benden kolaylıkla faydalanılabilir. Şöyle ki; yetiştirilmesi kolay bir bitkiyim. Sonbahar başlarında kuytu bir yere 8-10 cm derine soğanlarımı ekin ve beni kendi halime bırakın, size yeşilin doğadaki en güzel örneklerinden birini sunayım.
Kardelen ve Hercai..
Günümüzden yıllar önce birbirini çok seven iki çiçek varmış.Bunlardan erkek olan,sevgilisini o kadar çok seviyormuş ki, baharda açtıklarında onu diğer çiçeklerden kıskanıyormuş. Buna daha fazla dayanamayan erkek çiçek, baharda herkesin içinde açmak ve kalabalığın içinde kaybolmak yerine kışın dondurucu soğuğunda açarak, canından çok sevdiği sevgilisini daha çok görmeyi hayal etmiş. Yine bahar gelmiş.Tüm çiçekler açmış ve toprağı yedi renge boyamış. Erkek çiçek kışın kurduğu hayallerini anlatmış sevgilisine.Dişi çiçekte sevgilisinin bu fikrini çok beğenmiş ve bir daha ki sefere hiç kimsenin açmaya cesaret edemediği dondurucu soğukta açmaya söz vermişler.Bahar bitmiş yaz geçmiş ve kış gelmiş. Sevgilisine kavuşma hayalleri ile yerinde duramayan erkek çiçek, karın bir yorgan gibi kapladığı toprağı delerek yeryüzüne çıkmış. Bembeyaz karlar içende o renkleriyle göz kamaştıran sevgilisini aramış, aramış ama bulamamış.Ümidini yitiren çiçek bir süre sonra boynunu eğmiş ve soğuğun şiddetine daha fazla dayanamayarak hayatını kaybetmiş. İşte o günden sonra aşkı için kışın dondurucu soğuğuna bile aldırmadan karların içinde açan çiçeğe KARDELEN ona sadık kalmayıp aldatan sevgiliye de HERCAİ denmiş…
Hani kardelen çiçeği göğe aşık olur da kaldırır ya başını karların altından,zemheri yüreğim derki; eğer kardelen kadar cesaretin yoksa,
Sakın aşık olma.. !!
Kardelen çiçeği gibi; ölümden, soğuktan, yokluktan bir çiçek misali hem zarif, hem dimdik.
Her yerde karlar var.
Kardelenler küme küme sokulmuş birbirine, hiçbir etkinin kendini eğip bükmesine izin vermemeye çalışıyorlar.
İnanç!.. Baharın bir gün geleceğine dâir duyulan çok güçlü bir inançları var.
Yaşayabilecekleri, açabilecekleri baharı bekliyorlar.
O bahar ki; bu dünyanın yüzünde rastlanmamış hiçbir zaman. Kardelenler kışın açtıklarında o baharı beklerler. Onlar bu dünyanın hayal baharını hiçbir zaman özlemezler.
Onların özlemini çektikleri bahar; soldukları zaman gidecekleri yerin baharıdır.
Gerçeği bilen insan, bu dünyadaki güzelliği özlemez onun özleyeceği güzellik kendine vaad edilendir.