Portakal, (Lat. Citrus aurantium) ikiçenekliler sınıfının, Turunçgiller familyasından ağaç ve bu ağacın meyvesidir. Akdeniz ikliminin egemen olduğu bölgelerde yetişir. Anayurdunun Hindistan’dan Çin’e kadar Doğu Asya olduğu sanılır. Öteki sıcak iklimli bölgelere buralardan yayılmıştır. Avrupa’ya 1550′lerde getirilen bitki, günümüzde Akdeniz ülkelerinde çokça yetiştirilir. Genelde ağacın yüksekliği 2-4 m arasındadır. Ancak 10 m’ye ulaşan türleri de vardır. Bu büyüklükteki ağaçların meyve verimi 10 bine kadar ulaşır. Fakat genelde ortalama boyutlardaki verim 500 meyvedir.
Meyveleri yuvarlak, ya da alt ve üst bölümlerinden hafifçe basık yumurta biçimindedir. Sarımtırak turuncu renkli
kabuğunun üzeri pütürlü, içi ise beyaz renklidir. Kabuk kalınlığı portakalın cinsine göre değişir. Kabuk altında sarımsı (bazı türlerde kırmızı-kan portakalı) güzel kokulu ve suyu ekşimsi-tatlı dilimler bulunur. “Çekirdekli” ve “çekirdeksiz” olmak üzere ikiye ayrılır. Türkiye’de yetiştirilen çekirdeksiz portakalların en iyi cinsi “yafa portakalı”dır. Finike, İçel ve Hatay yörelerinde yetiştirilen bu türlerin kabukları kalındır ve uzunca biçimlidir. Çekirdekli portakallardan en iyi cinsi “dört-yol portakalı”dır. İnce kabuklu, yuvarlak, çok sulu ve tatlıdır. “Vaşington portakalı”da son yıllarda üretilen içleri yavrulu bir cinstir. Portakal C vitaminince çok zengindir. Yaprakları kaynatılarak elde edilen su spazm gidermede kullanılır. Kabuğundaki uçucu yağ ile dolu küçük kesecikler patlatılarak portakal esansı elde edilir. Eczacılıkta (şurup ve mide ilaçları) ve besin endüstrisinde çokça kullanılır, çiçeklerinden kozmetik endüstrisinde yararlanılır.
