Yıllardır araştırılan bu konu hakkında, İngiltere'deki Manchester Üniversitesi Psikoloji Bölümü öğretim üyesi Neil Todd, bu dürtünün psikolojik değil biyolojik olduğunu ileri sürüyor. Ona göre, bu istekte belirleyici olan, iç kulaktaki alıcılar ile müziğin gücü arasındaki oran...
Neil Todd, "Müziğin gücü arttıkça, kişinin dans etme isteği de önünü geçilmez bir konuma geliyor" diyor. Çünkü iç kulaktaki, basınca duyarlı alıcılar, 70 desibelin üstündeki müzik ile birlikte kişide zevke benzeyen olağanüstü duygular uyandırıyor. Bu alıcıların kişinin denge yapısıyla da yakından ilişkileri söz konusu... Sonuçta yüksek sesli müzik insanın dengesini etkiliyor ve onu dans etmeye itiyor.
Aslında dans etmek evrim sürecinde geliştirdiğimiz eş bulma süreçlerimizin bir parçası. Evrim sürecinde çoğu canlıda olduğu gibi insanlar da sağlıklı ve güçlü olduklarını göstermek ve dişileri etkilemek için dans ediyordu.Mesela insanların dans sırasında sıkça kullandığı kıvırma, esneme, bükülme ve bu hareketleri müzik eşliğinde akıcı bir şekilde sürdürebilme yeteneği erkeğin fiziksel ve mental yetileri hakkında bilgiler veriyor. Bu hareketler, yapan kişinin esnekliği, yaratıcılığı ve değişikliklere uyum sağlayabilme becerilerini ortaya koyuyor.
Elbette insan geliştikçe, farklı hayatta kalma ve iletişim yöntemleri buldukça eş bulmak için de dans yeteneğinden çok beynini kullanmaya başladı. Artık sadece ilkel içgüdülerimizle zevk eğlenmek için dans ediyoruz.
Bu arada tüm insanlar dans etme içgüdüsü ile doğuyor. Bebekler daha 5 aylıkken müziğe tepki verip dans etme benzeri hareketler gösterebilir. Bunun nedeni müziğin ve ritmin bazı motor hareketlerimizin bağlı olduğu beyinciğimizi harekete geçirmesi. Beyincik harekete geçince dans ya da ritim tutma refleksi de birlikte geliyor..
